Bewust dobberen

Op een bankje aan de kade staar ik naar de passerende schepen. Ik ben in gesprek met een goede vriendin en we praten over wat ons bezig houdt. Ze geeft aan dat ze in een fase zit dat ze wat verwarring ervaart. Dat ze niet helemaal goed weet of en welke afslag ze moet nemen. Ik moet denken aan een schip dat midden op de T-splitsing aan het dobberen is. Ligt hij daar bewust stil of weet hij niet welke richting op te gaan?

Je hebt wel eens perioden dat je even de weg kwijt bent, dat je twijfelt aan je vaarrichting. Misschien weet je even niet meer of je aan het varen bent, of je nog op koers ligt of voelt het alsof je doelloos ronddobbert. Je bent verward. Je weet niet waar je goed aan doet. Je lijkt afgeleid van je identiteit.

Soms heb je het niet eens in de gaten dat je een verkeerde koers vaart. Je bent je niet bewust dat je je laat leiden door andermans motieven en waarden. Soms raakt je eigen identiteit, zonder dat je het door hebt, op de achtergrond.

Ineens merk je bij jezelf een stuk verwarring. Het blijkt best lastig om je koers te zien en te begrijpen. Het kan op dat soort momenten helpen om je schip bewust stil te leggen. In zo’n situatie heeft dobberen een belangrijke functie. Wanneer je schip zo stil ligt te dobberen op een tweesprong kun je iets gaan zien dat er al die tijd al was. Eerder was je je er niet van bewust, maar nu heb je de tijd om het te zien.

Elk passerend schip is anders. Ieder schip heeft een andere lading en daarmee een andere functie. Elk schip vaart zijn eigen koers op basis van lading, functie en bestemming.  Dobberend zie je steeds meer soorten schepen. Een vrachtschip, duwschuit, trekschip, waterbus. Ze passeren elkaar maar houden eigen koers. Ze varen een tijdje achter elkaar aan, maar ieder met zijn eigen taak, lading en bestemming.

Een tijdje dobberen helpt om opnieuw na te denken wat jouw koers is. Wat is de lading, functie, bestemming, koers van jouw schip? Wat past bij jou? Wat past in jouw schip? Wat is jouw bestemming en dus jouw focus? Kijk met eens goed naar de andere schepen om je heen en herken hun eigenheid.  In de veelheid van mensen, meningen en vrachten wordt juist jouw eigen uniciteit zichtbaar.

Er zijn bakens in de vaargeul. Ze leiden je behoedzaam door de rivier. Naast oog krijgen voor de schepen om je heen en jouw eigen koers houd je als schipper de aandacht op de bakens. Kijk je alleen naar de koers of de vracht van anderen dan raak je zelf uit je baan. De bakens in de rivier helpen je koers houden. Leer ze steeds meer (her)kennen. Zoek ze op en als je wat gaat dwalen laat je door hen leiden.

Het gesprek aan de kade brengt rust in de verwarring. We dobberen wat en samen ontrafelen we de vragen, waardoor er weer zicht komt op de eigenheid van het schip. De bakens worden vastgesteld en de koers wordt weer duidelijk. Tijd om weer te gaan varen.